Çukurova Bülten Haber Merkezi – Olcay Aytürk
Fikret Yazıcıoğlu ile şair kimliğini konuşuyor, keyifli ve sanat ırmağının kenarında serinlediğimiz söyleşi gerçekleştiriyoruz. Yazıcıoğlu, günümüzün eğitim sistemi, değerini yitirdiğimiz gelenekler, şair olmanın gerekleri ve yaratım süreci üzerine değerlendirmeler yapıyor.
Fikret Yazıcıoğlu’na edebiyatla kurduğu ilişkiyi soruyoruz. Edebiyatla nasıl tanıştınız, süreci bizimle paylaşır mısınız?
Edebiyatla geç tanıştım. Üniversitede arkadaşımla bir sahafa gittik. İster istemez incelemeye başladım kitapları. Orhan Veli’yi gördüm. Bir kaç şiirini okudum. Beni yazmaya yönlendiren Orhan Veli oldu. Daha sonra kapalı şiire yöneldim. Edebi tür olarak doğrudan şiirle ilgileniyorum, öyküye de meraklıyım. Üniversitede yazmaya başladığım şiirleri 2019’da kitaplaştırdım. Bir Sihirbaz’ın Günlüğü adlı ilk şiir kitabım yayımlandı. İlk baskısı tükendi. Şu an ikinci kitabımı yayınevine gönderdim. Edebiyatın okulu benim için dergilerdir. Günceli takip etmenin bir numaralı yoludur, dergiler. Şiirlerim yayımlanırken bir dergiden teklif aldım. 3 yıldır editörlüğünü yapıyorum derginin. 3. dosyamı hızlı bir şekilde oluşturuyorum şu anda. Hikaye denemelerimde var.
Şiirlerinizde gördüğüm kadarıyla toplumsal meselelere değinmiyorsunuz. Bu konuda neler söylemek istersiniz?
Şiirlerimde toplumsal konulara değinmiyorum. Savunduğumuz görüşleri edebiyata endekslemeyi doğru bulmuyorum. Herkesin bir dünya görüşü olmalıdır ama körü körüne edebiyata yansıtmak doğru değil. Toplumsal meselelerden ziyade imge ve çağrışım seviyorum ben. Edip Cansever de bir kaç şiirinde toplumsal meselelere değiniyor. Baktığında o kadar kitleye ulaşamayacağını anladığı için daha sonra tamamen bireysel temalara yöneliyor. Toplumsal meseleler seni bir anlamda daraltıyor. Toplumsal meseleleri çözemeyiz, birey sadece şikayet eder. İnsan şikayet etmekle yükümlü.
Kitap okumayan, şiir sevmeyen bir nesil yetişiyor. Okumuyoruz artık. Sizin bu konuda düşünceleriniz nelerdir?
Gençlerden ziyade asıl eleştirim eğitim sistemine. Anayasada olmasına rağmen eğitimde fırsat eşitliği yok. Hepimiz yarış atıyız. Maalesef eğitim sistemi ticari kaygıya dönmüş durumda. Öğrencilerde bu çağda amaçsız oldukları için her yere çekilmeye müsait oluyor. Eğitim sistemi aileyi de devre dışı bıraktı. Öğrenciyi merkeze koydu ama kötü öğrenciyi de kazanmak yerine tepemize çıkardı. Özel okullar bunun önünü açtı. Eğitimde bilinçli okur yazarlık kalmadı. Geleneğimizi aktarmada zorlanıyoruz artık. Karacaoğlan’dan bahsettiğimiz zaman gülüp geçiyorlar. Yarı bozuk bir Türkçe kullanılıyor.
Günümüzde halk şiirleri okunmuyor artık. Rap dinleyen bir grup var, halk şiirlerini tanıştıramıyoruz onlarla. Toplumun kimyasıyla oynanıyor şu anda. Üniversitede bir öğretmenim; ‘bizim ülkemizde insana değer verilmediği için gelişemeyiz’ dedi. Katıldığım ve çok anlamlı bulduğum bir sözdür. Ülkemizde yayınevleri şiirlerin çok az satıldığını söyler. Bizde okumak denilince akla düz yazı gelir. Maalesef bir de böyle bir durum var.
“Şair arı gibidir. Özgürdür, her çiçeğe konmalıdır”
Yaratım sürecini ve şair olmak isteyenlere neler önerdiğini sorduğumuz Yazıcıoğlu, bizi şöyle yanıtlıyor;
“Şiir kavramlarla, sözcüklerle yazılır. Şiir tarih ve kavramlar denizidir. Şiirin zamanı yoktur, zamansızdır. Yaratım süreci güzel bir süreçtir, bazen sancılıdır. Şiir yazmak birikim ister, emek ister. Yazmaktan önce okumak gerekir. Türk edebiyatı okumadan şiir yazamazsın. Şiir teknik ister. Şiirle uğraşmasam boş işlerler uğraşırken bulabilirdim kendimi.
Şiir yazmak isteyenlere, okumalarını öneririm. Şiirin ne olduğu kadar ne olmadığı da bilinmelidir. Siyasi duruş olarak uçlara gidilmemeli. Bunun yansımaları olumsuz olur her zaman. İyi bir kültür birikimine sahip olunmalı. Şiir yazmak , çok iyi bir eleştirel okur yazarlık gerektirir. Kendini sınırlamamayı gerektirir. Şair arı gibidir. Özgürdür, her çiçeğe konmalıdır. Yazmayı bırakmamak gerekir, yazdıkça açılırsın. Ara verilirse, kullanılmayan yetenek tembelleşir.”
Karşılıklı minnettarlığımızı birbirimize sunarak, keyifli söyleşimizi sona erdiriyoruz.
